W dniu 15 marca w okolicy wejścia do schronu stanął niemiecki Einmann-bunker, czyli jednoosobowy schron wartowniczy, w tej chwili jest przez nas remontowany.
Jednoosobowy schron przeciwlotniczy z okresu II Wojny
Światowej. Splitterschutzzelle lub Einmann-bunker - tak nazywa się betonowy
walec, który służył jako jednoosobowy schron lub punkt obserwacyjny. Tego typu
walce były używane wszędzie tam, gdzie ludzie nie mogli dotrzeć do odpowiedniego
schronienia w czasie nalotu bombowego. Stąd stawiano je najczęściej przy
obiektach kolejowych i przemysłowych.
Tego typu schrony były produkowane masowo w fabrykach betonu III Rzeszy w latach
1938 - 1945. Ustawiano je jako gotowe elementy w wyznaczonych miejscach, wkopane
w grunt do wysokości dolnej krawędzi drzwi. W polskiej terminologii
fortyfikacyjnej, nazywane były schronami typu "ołówek". Miały chronić wartownika
w przypadku nalotu, ostrzału artyleryjskiego, czy z broni strzeleckiej. Chroniły
przed odłamkami bomb i pocisków artyleryjskich, jednak nie przed bezpośrednim
trafieniem.